ارز – بازاری با بیشترین سرعت رشد در زمان ما

بازار ارز بزرگترین و سریع الرشدترین بازار در جهان است. این بازار بستری است که از طریق آن دولت‌ها، مشاغل، سرمایه‌گذاران، مسافران و سایر اشخاص علاقه‌مند، ارز را تبدیل یا «مبادله» می‌کنند. بازار ارز در اساسی‌ترین سطح خود، یک بازار فرابورس (OTC) بدون اتاق‌های پایاپای دو طرفه مرکزی برای تطبیق سفارشات است. دلالان فارکس و بازاریان سراسر جهان به طور بیست و چهار ساعته از طریق تلفن، کامپیوتر و نمابر با یکدیگر در ارتباط هستند و یک بازار منسجم ایجاد می‌کنند. بسیاری از مؤسسات ارائه دهنده ابزارهای قابل معامله فارکس در طول سال‌ها تغییر کرده‌اند، اما همه قیمت‌ها همچنان از بازار پایه یا اسپات فارکس گرفته می‌شوند.

در دو دهه گذشته، ارز خارجی که به آن فارکس یا FX نیز گفته می‌شود، برای معامله در دسترس سرمایه‌گذاران خرده‌فروشی قرار گرفته و این دسترسی باعث شد که بازار ارز محبوبیت بسیار زیادی داشته باشد. در اوایل دهه 2000، «بانک تسویه حساب‌های بین‌المللی»^[1] از 57 درصد افزایش حجم، بین آوریل 2001 تا 2004 خبر داد. در آن زمان، بیش از 1.9 تریلیون دلار در روز مبادله می‌شد. پس از بحران مالی سال 2008، سرعت رشد در بین سال‌های 2010 و 2013 تا 32% کاهش یافت، که این مقدار همچنان قابل توجه بود، اما حجم واقعی که دست به دست می‌شد، به طور میانگین بیشتر از 5.3 تریلیون دلار در روز بود. با یک دیدگاه منطقی‌تر، این مقدار 50 برابر بیشتر از مجموع حجم معاملات روزانه بورس سهام نیویورک و نَزدَک است.

در حالی که رشد بازار ارز خرده فروشی به این افزایش حجم کمک کرده است، افزایش نوسانات طی چند سال گذشته نیز باعث آگاهی بیشتر سرمایه‌گذاران از چگونگی تأثیر تغییرات ارز بر بازار سهام و اوراق بهادار شد. اگر معامله‌گران سهام، اوراق قرضه و کالا بخواهند تصمیمات معاملاتی خود را با آگاهی بیشتری اتخاذ نمایند، برای آنها مهم است که حرکات فارکس را دنبال کنند. در ادامه برخی از نمونه‌های چگونگی تأثیر نوسانات ارزی بر تغییرات بازار سهام و اوراق قرضه در سال‌های گذشته ارائه شده است.

برای معامله‌گران بازار سهام، به ویژه آنهایی که در شرکت‌های اروپایی سرمایه‌گذاری و مقدار بسیار زیادی کالا به ایالات متحده صادر می‌کنند، نظارت بر نرخ ارز برای پیش‌بینی درآمد و سودآوری شرکت سهامی لازم است. در طول سال‌های 2003 و 2004، تولیدکنندگان اروپایی از رشد سریع یورو و تضعیف دلار آمریکا بسیار شاکی بودند. مقصر اصلی تنزل قیمت دلار در آن زمان، کسری بودجه و تجارت به سرعت در حال رشد کشور بود. این امر باعث خیز نرخ ارز EURUSD شد و آسیب قابل توجهی به سودآوری شرکت‌های اروپایی وارد کرد زیرا افزایش نرخ ارز باعث می‌شود که کالاهای صادرکنندگان اروپایی برای مصرف‌کنندگان ایالات متحده گران‌تر شوند. در سال 2003، هِج^[2] ناکافی باعث ضرر تقریباً 1 میلیارد یورویی از سود فولکس واگن شد، در حالی که DSM، یک گروه مواد شیمیایی هلندی، هشدار داد که با تغییر 1 درصدی نرخ EURUSD، سود به میزان 7 تا 11 میلیون یورو کاهش می‌یابد. متأسفانه، هِج ناکافی همچنان در اروپا وجود دارد، که اهمیت نظارت بر نرخ ارز EURUSD در پیش‌بینی درآمد و سودآوری صادرکنندگان اروپایی را بیشتر می‌کند.

معامله‌گرانی که با سهام ژاپنی سروکار دارند نیز باید از تحولات ایجاد شده در دلار آمریکا و چگونگی تأثیر آن بر رالی نیکی آگاه باشند. ژاپن به تازگی از 10 سال رکود خارج شده است. در طی این مدت، صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک و صندوق‌های سرمایه‌گذاری تأمینی به شدت تحت تأثیر افت ارزش سهام ژاپن قرار گرفته بودند. با متحول شدن وضعیت اقتصادی، صندوق‌های کلان جهانی برای اینکه درپورتفولیوی خود تغییراتی ایجاد کنند به خاطر ترس از دست دادن یک فرصت عالی برای استفاده از دوره بازیابی ژاپن، عجله کردند. صندوق‌های سرمایه‌گذاری تأمینی مبلغ قابل توجهی دلار برای پرداخت هزینه نرخ‌های اضافی قرض گرفتند، اما مشکل این بود که وام‌های آنها بسیار به نرخ بهره ایالات متحده و چرخه انقباضی سیاست پولی بانک فدرال حساس بود. افزایش وام‌های دلاری می‌توانست رالی نیکی را از بین ببرد زیرا نرخ بالاتر باعث افزایش هزینه‌های تأمین مالی دلار می‌شود. با وجود این کسری حساب جاری بسیار بزرگ، بانک فدرال احتمالاً برای افزایش جذابیت دارایی‌های دلاری به افزایش بیشتر نرخ نیاز داشته باشد. بنابراین افزایش مستمر نرخ‌ها همراه با کاهش رشد در ژاپن، ممکن است سودآوری کمتری برای اهرم بیش از حد و ریسک بسیار بالای سهام ژاپن داشته باشد. در نتیجه، نحوه تغییر سیاست‌های پولی دلار آمریکا نیز در جهت‌گیری نیکی در آینده تأثیر دارد.

جورج سوروس یکی از معروف‌ترین تریدرها در بازار فارکس است که به عنوان «مردی که بانک انگلیس را شکست داد» شناخته می‌شود. ما در مورد ماجراهای او با جزئیات بیشتر در فصل 2 بحث خواهیم کرد، اما به طور خلاصه، در سال 1990 انگلیس تصمیم گرفت که به سیستم مکانیسم نرخ ارز (ERM) بپیوندد زیرا می‌خواست در فضای پایدار و کم تورم ایجاد شده توسط بوندس بانک (بانک مرکزی آلمان) حضور داشته باشد. این اتحاد، پوند را به مارک آلمان پیوند زد، در نتیجه انگلستان تحت سیاست‌های پولی اعمال شده توسط بوندس بانک قرار گرفت. در اوایل دهه 1990، آلمان برای اجتناب از اثرات تورمی مربوط به اتحاد مجدد آلمان، نرخ بهره را به میزان قابل توجهی افزایش داد. با این حال، غرور ملی و تعهد برای تعیین نرخ ارز در ERM، مانع از کاهش ارزش پوند انگلیس شد. در روز چهارشنبه 16 سپتامبر، که به چهارشنبه سیاه معروف است، جورج سوروس کل صندوق خود (به ارزش 1 میلیارد دلار) را لوریج کرد و 10 میلیارد پوند فروخت تا در مقابل ERM شرط‌بندی کند. او با این کار اساساً «بانک انگلیس» را ورشکسته کرده و آن را مجبور به کاهش ارزش پوند کرد. در عرض 24 ساعت، پوند انگلیس تقریبا 5% یا 5000 پیپ افت کرد. بانک انگلیس قول افزایش نرخ‌ها را داد تا سفته‌بازان را برای خرید پوند وسوسه کند. در نتیجه، این امر باعث ایجاد نوسانات فوق‌العاده در بازار اوراق قرضه شده و نرخ لایبور انگلیس در عرض 1 ماه به میزان 1% افزایش یافت و سپس آن سودها را طی 24 ساعت آینده بازگرداند. اگر معامله‌گران اوراق قرضه از وضعیت بازارهای ارز غافل می‌شدند، احتمالاً از این تغییرات سریع بازده مات و مبهوت می‌ماندند.

برای معامله‌گران سهام خزانه، یک مسئله دیگر در رابطه با ارز وجود دارد که توجه به آن بسیار مهم است و آن ارزش‌گذاری مجدد تدریجی یوان چین است. یوان یا رنمینبی (RMB) در بیشتر تاریخچه خود به دلار آمریکا متصل بود. در دهه 1980، ارزش RMB به منظور تقویت رشد اقتصاد چین کاهش یافت و بین سال‌های 1997 و 2005، بانک جمهوری خلق چین به طور ساختگی نرخ USDRMB 8.27 را حفظ کرد. در آن زمان، این کار انتقادات بسیار زیادی را دریافت کرد زیرا دولت چین برای افزایش رقابت‌پذیری کالاهای چینی، ارز خود را به طور مصنوعی تضعیف می‌کند. برای حفظ باند، دولت چین مجبور بود هر بار که ارز آنها از حد بالای باند فراتر رفت، یوان بفروشد و دلار آمریکا بخرد. سپس از این دلارها برای خرید سهام خزانه ایالات متحده استفاده شد و این امر باعث شد که چین به بزرگترین دارنده خزانه ایالات متحده تبدیل شود. با این حال، در سال 2005 چین به پِگ (اتصال) خود به دلار پایان و ارزش یوان را به یک سبد ارز پیوند و به آن اجازه داد تا در یک محدوده کوچک که هر روز تنظیم می‌شود، نوسان کند. با وجود این‌که درصد دقیق سبد مشخص نیست، اما تا حد زیادی تحت سلطه دلار آمریکا و شامل ارزهای دیگر از جمله یورو، ین ژاپن، وون کره جنوبی، پوند انگلیس، بات تایلند، روبل روسیه و دلار استرالیا، کانادا و سنگاپور است.

طی سال‌های گذشته، چین به تدریج باند معاملاتی یوان را گسترش داده است، اما اگر چین به شناوری پایان داده و به RMB اجازه دهد که آزادانه در بازار ارز جهانی تجارت کند، تأثیر آن در بازارهای با درآمد ثابت بسیار چشم‌گیر خواهد بود زیرا این امر نیاز دولت به خرید سهام خزانه و سایر اوراق بهادار با درآمد ثابت را کاهش می‌دهد. این نوع اعلامیه باعث افزایش بازده و افت قیمت‌ها خواهد شد. اگرچه این اتفاق می‌توانست سال‌ها قبل رخ دهد؛ اگر سرمایه‌گذاران اوراق قرضه بخواهند به طور موثر ریسک را مدیریت کنند، مهم است که این پیشرفت‌ها را دنبال نمایند.

بازار ارز همیشه یک بازار محبوب برای تجارت نبوده است، زیرا این بازار تا چندین دهه محدود به صندوق‌های سرمایه‌گذاری تأمینی و مشاوران معاملاتی کالاهایی بوده است که مقادیر بالای سرمایه، شرکت‌های بزرگ و سرمایه‌گذاران نهادی را با توجه به مقررات، الزامات سرمایه‌گذاری و تکنولوژی مدیریت می‌کنند. با این وجود، این بازار انتخاب بسیاری از این معامله‌گران بزرگ بود زیرا ریسک در این بازار کاملاً قابل تنظیم بود.

در نهایت بسیاری از معامله‌گران سهام و معامله‌گران بازار معاملات آتی نیز به ارزها روی آوردند و طبقه‌بندی دارایی را به پورتفولیوهای معاملاتی خود اضافه کردند. با این حال، قبل از این‌که شما این کار را انجام دهید، مهم است که برخی از تفاوت‌های اساسی بین بازار سهام و بازار فارکس را یاد بگیرید.

ویژگی‌های بازار فارکس

بزرگترین بازار جهان با نقدینگی در حال رشد است.
بازار به صورت 24 ساعته و 5.5 روز در هفته برای انجام معامله باز است.
هم در بازار صعودی و هم در بازار نزولی می‌توان سود کسب کرد.
هیچ محدودیت معاملاتی وجود نداشته و فروش استقراضی بدون افزایش قیمت مجاز است.
بستر معاملاتی فوراً قابل اجرا، لغزش و خطاها را به حداقل می‌رساند.
اهرم می‌تواند بسیار بالا باشد، که این امر می‌تواند سود و همچنین زیان را افزایش دهد.

ویژگی‌های بازار سهام

نقدینگی معقولی در بازار وجود دارد، اما این می‌تواند به حجم روزانه سهام بستگی داشته باشد.
برای انجام معامله، بازار فقط از ساعت 9:30 صبح تا 5 بعدازظهر به وقت نیویورک باز است و معامله خارج از این ساعت‌ها بسیار محدود است.
وجود هزینه‌های مبادله منجر به افزایش کل هزینه‌ها و کمیسیون‌ها می‌شود.
یک قانون افزایش بها برای سهام‌های نزولی وجود دارد که ممکن است خیلی از معامله‌گران را ناامید کند.
تعداد مراحل انجام یک معامله می‌تواند احتمال لغزش و خطا را افزایش دهد.

حجم و نقدینگی موجود در بازارهای فارکس، به عنوان یکی از مهمترین بازارهای نقد شونده در جهان، به معامله‌گران این امکان را داده است تا به یک بازار 24 ساعته با هزینه‌های عملیاتی پایین، اهرم بالا، قابلیت سودبری در بازارهای صعودی و نزولی، با حداقل احتمال خطا، لغزش^[3] محدود، و بدون محدودیت معاملاتی یا قوانین افزایش بها دسترسی داشته باشند. اغلب اوقات، معامله‌گران می‌توانند از همان استراتژی‌های آنالیز بازارهای سهام در بازار فارکس استفاده کنند. معامله‌گران بنیادی دریافتند که کشورها را می‌توان مثل سهام آنالیز کرد. معامله‌گران فنی به این نتیجه رسیدند که بازار فارکس، به دلیل فراوانی داده‌های تیک^[4] برای سبک آنالیز آنها بسیار مناسب است و همین دلیل به یکی از رایج‌ترین ابزارهای آنالیز مورد استفاده معامله‌گران حرفه‌ای تبدیل شده است. حال بیایید نگاه دقیق‌تری به ویژگی‌های خاص بازار فارکس بیندازیم تا بفهمیم واقعاً چرا این بازار آنقدر برای معامله‌گری جذاب است!

بازار 24 ساعته

یکی از دلایل اصلی محبوبیت بازار فارکس این است که این بازار برای معامله‌گریِ معامله‌گران فعال بسیار ایده آل است. ویژگی 24 ساعته بودن آن، امکان دسترسی سریع به بازارها در تمام ساعات روز برای پاسخ سریع به تحولات جهانی را برای معامله‌گران فراهم می‌کند. این ویژگی همچنین به معامله‌گران امکان انعطاف‌پذیری بیشتر در تعیین روز معاملات خود را می‌دهد. معامله‌گران فعال روزانه، دیگر مجبور نیستند که منتظر باز شدن بازار سهام در ساعت 9:30 صبح به وقت نیویورک بمانند. اگر بین ساعت 4 بعد از ظهر تا ساعت 9:30 صبح به وقت نیویورک، اعلان یا تحول قابل توجهی در داخل یا خارج از کشور رخ بدهد، بیشتر معامله‌گران روزانه مجبور هستند که منتظر باز شدن بازار در ساعت 9:30 صبح بمانند. به احتمال زیاد تا آن زمان بازار یک شکاف صعودی یا نزولی به ضرر شما خواهد داشت، مگر اینکه به شبکه‌های ارتباطی الکترونیکی (ECN) مانند Instinet دسترسی داشته باشید تا بتوانید قبل از بازار معامله کنید. این ویژگی به ویژه زمانی ناامید کننده است که اطلاعات مهم، مانند گزارشات اشتغال غیر کشاورزی^[5]، در ساعت 8:30 صبح به وقت نیویورک منتشر می‌شوند. قبل از اینکه معامله‌گران معمولی حتی بتوانند به بازار دسترسی پیدا کنند، حرفه‌ای‌ها قیمت‌های نهایی را تعیین می‌کردند.

علاوه بر این، بسیاری از افرادی که به معامله‌گری علاقه دارند، یک شغل تمام وقت هم دارند و تمام روز مشغول کارند. قابلیت انجام معامله بعد از این ساعت‌های خاص، بازار فارکس را به بازار بسیار راحت‌تری برای همه معامله‌گران تبدیل می‌کند. در اوقات مختلف روز، فرصت‌های متفاوتی برای معامله‌گری فراهم می‌شود، زیرا مراکز مالی جهانی در سراسر جهان به طور فعال درگیر مبادله ارز هستند. در بازار فارکس، معامله‌گری در ساعات خارج از وقت کاری روزانه با یک کارگزار آنلاین بزرگ فارکس، نقدینگی و اسپرد همانند سایر ساعات روز را در پی خواهد داشت.

به عنوان یک راهنما، در ساعت 5 عصر یکشنبه به وقت نیویورک، با باز شدن بازارها در سیدنی استرالیا، معاملات آغاز می شوند. سپس بازارهای توکیو در ساعت 7 عصر به وقت نیویورک باز می‌شود. سپس، بازارهای سنگاپور و هنگ کنگ در ساعت 9 شب به وقت نیویورک و به دنبال آن بازارهای اروپا در فرانکفورت (2 صبح) و سپس لندن (3 صبح) باز می‌شوند. تا ساعت 4 صبح بازارهای اروپا در حال نوسان هستند و بازارهای آسیا روز معاملاتی خود را به پایان رسانده‌اند. به تدریج با بسته شدن بازارهای اروپا، بازارهای ایالات متحده در حدود ساعت 8 صبح روز دوشنبه در نیویورک باز می‌شوند. تا ساعت 5 عصر، سیدنی یکبار دیگر باز می‌شود.

بیشتر فعالیت‌های معاملاتی زمانی اتفاق می‌افتد که بازارها همپوشانی دارند. به عنوان مثال، معاملات آسیا و اروپا بین ساعت 12 صبح تا تقریباً 2 صبح، و اروپا و ایالات متحده بین ساعت 8 صبح تا تقریبا 12 شب به وقت نیویورک همپوشانی دارند، در حالی که ایالات متحده و آسیا بین ساعت 5 عصر تا 21 به وقت نیویورک همپوشانی دارند. در ساعات نیویورک و لندن، همه جفت ارزها به طور فعال معامله می‌شوند. با این وجود، در طول ساعت‌های آسیا، فعالیت‌های معاملاتی جفت ارزهایی مانند GBPJPY و AUDJPY به اوج خود می‌رسد.

هزینه‌های معاملاتی کمتر

هزینه‌های معاملاتی پایین‌تر نیز فارکس را به یک کلاس دارایی جذاب برای معامله‌گری تبدیل کرده است. در بازار سهام، معامله‌گران باید هزینه اسپرد و یا کمیسیون پرداخت کنند و علاوه بر این‌ها، هزینه کمیسیون کارگزاران سهام آنلاین ممکن است به بیش از 20 دلار برای هر معامله برسد. این بدان معناست که برای پوزیشن‌های 000,100 دلاری، میانگین کمیسیون دو طرفه می‌تواند به 120 دلار برسد. ساختار فرابورس (OTC) بازار فارکس هزینه‌های مربوط به مبادله و نقل و انتقال را حذف می‌کند، که این امر به نوبه خود باعث کاهش هزینه‌های معاملاتی می‌گردد. به دلیل مزایای این بازار کاملاً الکترونیکی که امکان ارتباط مستقیم مشتریان با بازارسازان را فراهم می‌کند، هزینه‌ها به میزان قابل توجهی کاهش یافته و هزینه‌های مربوط به بلیط[6] و دلالان حذف می‌شود. از آنجایی که بازار ارز نقدینگی شبانه روزی ارائه می‌دهد، معامله‌گران روز و شب، بازاهای رقابتی شدیدی خواهند داشت. معامله‌گران سهام بیشتر در معرض ریسک نقدینگی قرار دارند و به ویژه در معاملات بعد از ساعات عرف، معمولاً اسپردهای معاملاتی گسترده‌تری دریافت می‌کنند.

کم بودن هزینه‌های معاملاتی باعث می‌شود که بازار معاملات آنلاین فارکس، به بهترین بازار برای معامله‌گران کوتاه‌مدت تبدیل شود. برای یک معامله‌گر فعال که معمولاً روزانه 30 معامله انجام می‌دهد، با احتساب 20 دلار کمیسیون به ازای هر معامله، این معامله‌گر باید 600 دلار هزینه معامله روزانه بپردازد. این مبلغ کمیسیون قابل توجهی است که می‌تواند سود زیادی را زایل کرده و ضرر را افزایش دهد. دلیل بالا بودن هزینه‌ها این است که افراد زیادی در نقل و انتقال یک سهام شرکت می‌کنند. به طور خاص برای هر معامله، یک کارگزار، یک بازار تبادل ارز و یک متخصص وجود دارد. همه این هزینه‌ها باید پرداخت شوند و پرداخت آنها به صورت حق الزحمه و تسویه حساب است. در بازار فارکس، به دلیل غیرمتمرکز بودن بازار و عدم وجود اتاق پردازش (همه امور توسط بازارساز کنترل می‌شود)، این نوع هزینه‌ها وجود ندارند.

اهرم قابل تنظیم

با وجود اینکه بسیاری از مردم به این نتیجه رسیدند که اهرم^[7] بالاتر با ریسک همراه است، اما به هر حال معامله‌گران هم انسان هستند و تعداد کمی از آنها به راحتی می‌توانند فرصت انجام معامله با پول شخص دیگری را بدست آورند. بازار فارکس با ارائه بالاترین اهرم موجود برای هر بازار، کاملاً مورد توجه این معامله‌گران است. بیشتر شرکت‌های ارزی آنلاین، 50 برابر اهرم در حساب‌های با اندازه معمولی، و بالای 200 برابر اهرم در حساب‌های کوچک ارائه می‌دهند (اهرم خارجی می‌تواند تا 400 برابر باشد). این را با 2 برابر اهرم پیشنهادی به سرمایه‌گذار سهام و 10 برابر سرمایه‌ای که معمولاً به یک معامله‌گر حرفه‌ای ارائه می‌شود، مقایسه کنید خواهید دید که چرا بسیاری از معامله‌گران به بازار ارز روی آورده‌اند. برخلاف تصور خیلی‌ها، سپرده مارجین (حاشیه) برای اهرم در بازار فارکس در واقع پیش پرداخت خرید سهام نیست. بلکه مارجین یک سپرده حسن انجام کار یا سپرده حسن نیت است که به عنوان تضمین در برابر ضرر و زیان معاملات در نظر گرفته می‌شود. این برای معامله‌گران کوتاه‌مدت روزانه که برای دستیابی به بازده سریع به افزایش سرمایه نیاز دارند، بسیار مفید است. برای سرمایه‌گذاران ریسک پذیرتر، اهرم کاملاً قابل تنظیم است، این بدان معناست که اگر آنها با 10 یا 20 برابر اهرم احساس راحتی کنند یا در کل بدون اهرم راحت‌تر باشند، می‌توانند این کار را انجام دهند. بسیار مهم است که درک کنیم اهرم یک شمشیر دو لبه است – اهرم هم می‌تواند سود را زیاد کند هم ممکن است باعث ضرر شود.

سود در بازارهای صعودی و نزولی

در بازار فارکس، پتانسیل سود هم در بازار صعودی و هم در بازار نزولی وجود دارد. از آنجایی که معاملات ارزی همیشه شامل خرید یک ارز و فروش یک ارز دیگر است، هیچ سوگیری و تعصب ساختاری در بازار وجود ندارد. بنابراین اگر در حال خرید یک ارز هستید، در واقع در عین حال در حال فروش یک ارز دیگر می‌باشید. در نتیجه، در بازارهای دارای روند صعودی و روند نزولی، پتانسیل سود برابری وجود دارد. این با بازار سهام فرق دارد، جایی که بیشتر معامله‌گران به جای فروش سهام به دنبال خرید سهام هستند، بنابراین سرمایه‌گذاران سهام عادی معمولاً از بازار نزولی رنج می‌برند.

عدم وجود محدودیت معاملاتی یا قانون افزایش امتیاز

بازار فارکس بزرگترین بازار در جهان است که بازارسازها را مجبور به ارائه قیمت‌های بسیار رقابتی می‌کند. بر خلاف بازار سهام، در بازارهای ارز هیچ وقت محدودیت معاملاتی وجود نخواهد داشت که معاملات را متوقف کند. این امر سودهای از دست رفته ناشی از مقررات تبادل سنتی را حذف می‌کند. در بازار فارکس، معامله‌گران قادر به انجام معامله به صورت 24 ساعته و بدون هیچ گونه اختلال هستند.

یکی از بزرگترین موانع برای معاملات روزانه در بازار سهام این واقعیت است که معامله‌گران از فروش سهام در روند نزولی منع شده‌اند مگر این‌که یک صعود وجود داشته باشد. این می‌تواند بسیار نا امید کننده باشد زیرا در بازار نزولی معامله‌گران اغلب منتظر پیوستن به فروشندگان کوتاه مدت هستند، اما قبل از صعود مجدد، فقط می‌توانند شاهد روند نزولی سهام باشند. در بازار فارکس چنین قانونی وجود ندارد. اگر بخواهید یک جفت ارز را بفروشید، می‌توانید بلافاصله این کار را انجام دهید.

کاهش میزان خطا در معاملات آنلاین

هرچه پروسه انجام معامله کوتاه‌تر باشد، میزان خطا کمتر می‌شود. معامله آنلاین ارز معمولاً یک فرآیند سه مرحله‌ای است. یک معامله‌گر سفارش خود را در پلتفرم معاملاتی خود قرار می‌دهد و میز معاملات فارکس به طور خودکار آن را به صورت الکترونیکی اجرا می‌کند و سپس تأیید سفارش در ایستگاه معاملاتی معامله‌گر ارسال می‌شود. به طور معمول، این سه مرحله در عرض چند ثانیه انجام می‌گردد. از طرف دیگر، معاملات سهام معمولاً یک فرآیند پنج مرحله‌ای است. مشتری برای ثبت سفارش با کارگزار خود تماس می‌گیرد، کارگزار سفارش را به تالار مبادلات بورس می‌فرستد، متخصص تالار سعی می‌کند تا سفارشات را مطابقت دهد (کارگزاران با هم رقابت می‌کنند تا بهترین گزینه را برای مشتری پیدا کنند)، متخصص معامله را انجام می‌دهد، و مشتری یک تاییدیه از کارگزار دریافت می‌کند. حذف یک واسطه، میزان خطا در معاملات ارزی را به حداقل می‌رساند و بازده هر معامله را افزایش می‌دهد.

لغزش محدود

برخلاف بازارهای سهام، بسیاری از بازارسازهای آنلاین فارکس، قیمت جفت ارزها را به صورت فوری و در زمان واقعی ارائه می‌دهند. این قیمت‌ها قیمت‌هایی است که مؤسسات بازرگانی برای خرید یا فروش ارز در نظر گرفته‌اند. سفارشات در عرض چند ثانیه اجرا و تأیید می‌شوند. سیستم‌های قدرتمند هرگز قبل از ارائه پیشنهاد قیمت به معامله‌گر، اندازه سفارش احتمالی وی یا طرفی که او معامله می‌کند را درخواست نمی‌کنند. دلالان<sup<[8] تعیین می‌کنند که آیا سرمایه‌گذار خریدار است یا فروشنده، آنها قیمت را تغییر داده تا سود خود را از معامله افزایش دهند.

بازار سهام معمولاً بر پایه سیستم «بهترین سفارش بعدی» کار می‌کند، در این سیستم شما ممکن است نتوانید با قیمتی که می‌خواهید وارد یک معامله شوید، بلکه با بهترین قیمت بعدی که در دسترس است وارد معامله می‌شوید. به عنوان مثال، بیایید در نظر بگیریم که مایکروسافت با 52.50 دلار معامله می‌شود. اگر با این نرخ یک سفارش خرید وارد کنید، تا زمان رسیدن آن به متخصص در تالار معاملات، ممکن است قیمت به 53.25 دلار رسیده باشد. در این صورت شما به 52.50 دلار دست نخواهید یافت بلکه به 53.25 دلار می‌رسید، که در واقع معادل 4/3 پوینت ضرر است. شفافیت قیمت ارائه شده توسط برخی از بازارسازهای بهتر این اطمینان را می‌دهد که معامله‌گران همیشه قیمت مناسبی دریافت می‌کنند.

بازارهای کامل برای تحلیل تکنیکال

برای تحلیل‌گران تکنیکال، ارزها به ندرت زمان زیادی را در محدوده معاملات کوچک می‌گذرانند و مایل به توسعه روندهای قوی هستند. بیش از 80% حجم معاملات، ماهیت سوداگرانه دارد و در نتیجه بازار به طور مکرر جهش کرده و سپس خود را اصلاح می‌کند. از این رو، تحلیل تکنیکال برای بازار فارکس به خوبی عمل می‌کند، و معامله‌گری که از نظر تکنیکال آموزش دیده است می‌تواند به راحتی روندها و بریک اوت‌های جدید را شناسایی کند که فرصت‌های متعددی برای ورود و خروج از پوزیشن‌ها فراهم می‌کند. همه معامله‌گران حرفه‌ای بازار فارکس از نمودارها و اندیکاتورها استفاده می‌کنند و نمودارهای شمعی (کندل) در اکثر پکیج‌های معاملاتی نموداری موجود هستند. علاوه بر این، اندیکاتورهای متداول از جمله فیبوناچی اصلاحی، استوکاستیک، مَکدی، میانگین متحرک، آر اس آی و سطح حمایت/مقاومت در بسیاری از موارد معتبر بودند.

در نمودار USDJPY شکل 1.1، واضح است که فیبوناچی اصلاحی، میانگین متحرک و استوکاستیک یا دیگر سیگنال‌های معاملاتی موفقیت‌آمیز، در یک نقطه بوده‌اند. به عنوان مثال، سطح اصلاح 61.8% برای USDJPY در دسامبر 2014، ژانویه 2015 و فوریه 2015 به عنوان مقاومت عمل می‌کرد. تقاطع میانگین‌های متحرک ساده 10 و 20 روزه نیز رالی USDJPY در اواخر اکتبر و افت در اوایل ژانویه را به درستی پیش‌بینی کرد. معامله‌گران سهامی که روی تحلیل تکنیکال تمرکز می‌کنند، راحت‌تر می‌توانند به بازار فارکس وارد شوند، زیرا آنها می‌توانند همان استراتژی‌های تکنیکالی که در بازار سهام استفاده می‌کنند را در بازار فارکس پیاده نمایند.

سهام را مانند کشورها آنالیز کنید

معامله ارز برای معامله‌گران بنیادی (فاندامنتالی) چالش بزرگی نیست، زیرا کشورها را می‌توان مانند سهام آنالیز کرد. به عنوان مثال، اگر نرخ رشد سهام را تحلیل کنید، می‌توانید از تولید ناخالص داخلی (GDP) برای تحلیل نرخ رشد کشورها استفاده نمایید. اگر بخواهید نسبت‌های موجودی و تولید را آنالیز کنید، می‌توانید داده‌های تولید صنعتی (IP) یا کالاهای بادوام را دنبال کنید. اگر ارقام فروش را دنبال کنید، می‌توانید داده‌های خرده‌فروشی را تحلیل کنید. مثل سرمایه‌گذاری سهام، بهتر است روی ارز کشوری سرمایه‌گذاری کنید که رشد سریع‌تری دارد و سرمایه آن را با ارز کشوری که رشد کندتری دارد تأمین کنید. قیمت ارز، تعادل عرضه و تقاضای ارز را منعکس می‌کند. نرخ بهره و قدرت کلی اقتصاد، دو عامل اصلی تأثیرگذار در عرضه و تقاضای ارز هستند. اندیکاتورهای اقتصادی مانند GDP، سرمایه‌گذاری خارجی و تراز تجاری، سلامت عمومی یک اقتصاد را نشان می‌دهند و بنابراین عامل اصلی تغییرات اساسی در عرضه و تقاضای آن ارز هستند. در فواصل منظم و خاص، حجم عظیمی از داده‌ها منتشر می‌شوند، که برخی از آنها مهم‌تر از بقیه هستند. داده‌های مربوط به نرخ بهره و تجارت بین المللی داده‌هایی هستند که بیشتر از بقیه دنبال می‌شوند.

اگر در مورد جهت نرخ بهره عدم اطمینان وجود داشته باشد، هر خبر کوچک در مورد سیاست‌های پولی می‌تواند مستقیماً بر نحوه معاملات ارز تأثیر بگذارد. به طور معمول، اگر کشوری نرخ بهره خود را افزایش دهد، ارز آن کشور در مقایسه با سایر کشورها قوی‌تر می‌شود زیرا سرمایه‌گذاران دارایی‌های خود را به آن کشور منتقل می‌کنند تا سود بیشتری کسب کنند. در مقابل، افزایش نرخ بهره به طور کلی خبر بدی برای سهام است زیرا این افزایش نرخ بهره به این معنی است که هزینه‌های استقراض افزایش یافته است. برخی از سرمایه‌گذاران در پاسخ به افزایش نرخ بهره، پول خود را از بازار سهام کشور خارج می‌کنند و باعث تضعیف ارز کشور می‌شوند. تصمیم‌گیری در مورد این‌که کدام اثر غالب است می‌تواند مشکل باشد، اما به طور کلی در مورد چگونگی تغییر نرخ بهره اتفاق نظر وجود دارد. اندیکاتورهایی که بیشترین تأثیر را در نرخ بهره دارند عبارتند از شاخص بهای تولید کننده، قیمت مصرف کننده، اشتغال، هزینه‌ها و تولید ناخالص داخلی (GDP). بیشتر اوقات، اطلاعیه‌های سیاست‌های پولی در وب سایت‌های مربوط به بانک انگلیس (BoE)، فدرال رزرو (FED)، بانک مرکزی اروپا (ECB)، بانک ژاپن (BoJ) و سایر بانک‌های مرکزی قرار داده می‌شوند.

یکی دیگر از داده‌هایی که می‌تواند بر نحوه تغییر ارزها تأثیر بگذارد، تراز تجاری^[9] است که اختلاف خالص بین صادرات و واردات یک کشور برای یک مدت زمان مشخص را نشان می‌دهد. زمانی که واردات یک کشور بیش از صادرات آن است، تراز تجاری یک کسری را نشان می‌دهد، که به طور کلی مطلوب نیست. به عنوان مثال، اگر دلار آمریکا به قیمت سایر ارزهای ملی داخلی فروخته شود (برای پرداخت هزینه واردات)، جریان دلار در خارج از کشور باعث کاهش ارزش دلار می‌شود. به همین ترتیب، اگر ارقام تجاری نشان دهنده افزایش صادرات باشند، دلار به ایالات متحده سرازیر می‌شود و ارزش آن بالا می‌رود. از نقطه نظر اقتصاد ملی، کسری به خودی خود لزوماً چیز بدی نیست. با این حال اگر کسری بیش از انتظارات بازار باشد، می‌تواند باعث یک حرکت منفی قیمت شود.

معاملات اسپات فارکس نیز با معاملات آتی فرق دارد، و مثل معامله‌گران سهام، بسیاری از معامله‌گران معاملات آتی نیز اسپات تریدینگ ارز را به پورتفولیوهای خود اضافه کرده‌اند. ما می‌دانیم که بازار فارکس اسپات دارای ویژگی‌های زیر است:

ویژگی‌های بازار فارکس

بزرگترین بازار جهان با نقدینگی در حال رشد است.
این بازار به صورت 24 ساعته و 5/5 روز هفته برای معامله باز است.
هم از بازارهای صعودی و هم از بازارهای نزولی می‌توان سود کسب کرد.
هیچ محدودیتی در معاملات وجود نداشته و فروش استقراضی بدون افزایش قیمت مجاز است.
پلتفرم معاملاتی اجرایی فوری، احتمال لغزش و خطاها را به حداقل می‌رساند.
اهرم می‌تواند بسیار بالا باشد، که این امر می‌تواند هم باعث افزایش سود و هم افزایش ضرر شود.

ویژگی‌های بازارهای معاملات آتی

بسته به ماه انجام معاملات، نقدینگی بازار می‌تواند محدود باشد.
وجود هزینه‌های مربوط به مبادله منجر افزایش هزینه‌های کلی و کمیسیون‌ها می‌شود.
ساعات کار بازار معاملات آتی بسیار کوتاه‌تر از اسپات بوده و به طور کلی به محصول مورد معامله بستگی دارد؛ هر محصول ممکن است شانس باز و بسته شدن متفاوتی داشته باشد و معامله آنها پس از این ساعت‌ها می‌تواند بسیار محدود باشد.
اهرم معاملات آتی بالاتر از سهام است، اما با این حال تنها کسری از اهرم ارائه شده در فارکس است.
از بازارهای نزولی اجتناب می‌شود.
ساختار معاملات پیت[1] به گونه‌ای است که باعث افزایش احتمال خطا و لغزش می‌شود.

مثل بازار سهام، معامله‌گران می‌توانند همان استراتژی‌هایی را که در تحلیل معاملات آتی به‌کار می‌برند در بازار فارکس نیز استفاده کنند. بیشتر معامله‌گران معاملات آتی، معامله‌گران تکنیکال هستند و بازار فارکس برای تحلیل تکنیکال بسیار مناسب است. در واقع ، این محبوب‌ترین تکنیکی است که معامله‌گران حرفه‌ای فارکس از آن برای تحلیل استفاده می‌کنند. با نگاهی دقیق‌تر به بازار معاملات آتی، موارد زیر را مشاهده می‌کنیم.

[1] اصطلاح پیت (pit) به مکانی اختصاصی در بورس اوراق بهادار گفته می‌شود که کارگزاران مختلف در آنجا – که تشبیه به گودال است و طبقه معاملاتی گفته می‌شود، با استفاده از سیستم درخواست باز، خرید و فروش می‌کنند. معامله‌گران با فریاد از طریق سیگنال‌های دستی سفارشات مشتریان خود را اعلام می‌کنند. سفارشات نمایش داده می‌شود و به همه اجازه می‌دهد تا با بهترین قیمت شرکت و با هم رقابت کنند.

مقایسه ساعات و نقدینگی بازارها

حجم معاملات انجام شده در بازار فارکس، بیش از پنج برابر بازار معاملات آتی تخمین زده می‌شود. بازار فارکس به صورت 24 ساعته برای معامله باز است، اما بازار معاملات آتی ساعت‌های گیج کننده‌ای برای انجام معامله دارد که براساس کالای مورد معامله متفاوت است. به عنوان مثال، اگر قصد معامله طلا را داشته باشید، فقط بین ساعت 7:20 صبح تا 1:30 بعد از ظهر می‌توانید معامله خود را در «کامِکس» انجام دهید. اگر قصد معامله نفت خام در بورس کالای نیویورک را دارید، فقط بین ساعت 8:30 صبح تا 2:10 بعد از ظهر می‌توانید معاملات خود را انجام دهید. این ساعت‌های متغیر نه تنها باعث ایجاد سردرگمی می‌شوند بلکه امکان واکنش به خبرهای اقتصادی یا سیاسی غیرمنتظره در طول روز را دشوار می‌کنند.

علاوه بر این، اگر یک شغل تمام وقت دارید و فقط پس از ساعت‌های کاری می‌توانید معامله کنید، بازار معاملات آتی برای شما اصلاً گزینه مناسبی نیست. شما در اصل سفارشات خود را براساس قیمت‌های قبلی قرار می‌دهید در حالی که این قیمت‌ها با قیمت فعلی بازار فرق می‌کنند. این عدم شفافیت، انجام معامله را بسیار سخت می‌کند. علاوه بر این، در هر بازه زمانی اخبار و تحولات خاصی رخ می‌دهد که می‌توانند برخی جفت ارزهای خاص را تغییر دهند، در بازار معاملات آتی کار کردن بر اساس اخبار و رویدادها و واکنش به آنها بسیار مشکل است.

هزینه معاملاتی بسیار کم تا صفر

در بازار سهام، معامله‌گران باید هزینه اسپرد و یا کمیسیون پرداخت کنند. با وجود کارگزاران معاملات آتی، میانگین کارمزد در هر معامله در پوزیشن‌های 100.000 دلاری یا بیشتر، می‌تواند نزدیک به 160 دلار باشد. ساختار OTC بازار فارکس باعث می‌شود که هزینه مبادله و تهاتر به صفر برسد، که این امر می‌تواند هزینه‌های معاملاتی را کاهش دهد. به دلیل بازده بالای یک بازار کاملاً الکترونیکی که به مشتریان این امکان را می‌دهد که مستقیماً با بازارساز در ارتباط باشند، هزینه‌ها بیشتر کاهش یافته و همچنین هزینه‌های جریمه و دلالی حذف می‌شود. از آنجایی که بازار ارز نقدینگی شبانه روزی ارائه می‌دهد، معامله‌گران در شب و روز می‌توانند اسپرد شدید و رقابتی دریافت کنند. معامله‌گران معاملات آتی بیشتر در معرض ریسک نقدینگی قرار دارند و معمولاً اسپردهای معاملاتی گسترده‌تری را به ویژه در معاملات خارج از ساعت دریافت می‌کنند.

هزینه‌های معاملاتی بسیار کم تا صفر، معاملات آنلاین فارکس را به بهترین بازار برای معامله‌گران کوتاه مدت تبدیل کرده است. اگر شما یک معامله‌گر معاملات آتی فعال هستید که به طور معمول روزانه 20 معامله انجام می‌دهید و 100 دلار کمیسیون به ازای هر معامله می‌پردازید، باید روزانه 2.000 دلار هزینه معاملاتی بپردازید. معاملات آتی معمولاً شامل یک کارگزار، یک میز سفارش کارگزار بورس آتی (FCM)، یک کارمند در تالار بورس، یک پادو و یک معامله‌گر پیت است. برای همه این بخش‌ها باید هزینه جداگانه پرداخت شوند که هزینه آنها به صورت حق الزحمه و تهاتر است، در حالی که ماهیت الکترونیکی بازار فارکس این هزینه‌ها را به حداقل می‌رساند.

عدم وجود قوانین محدودیت بالا یا پایین/ سود در بازارهای نزولی و صعودی

برخلاف محدودیت‌های شدید در بازار معاملات آتی، در بازار فارکس هیچ محدودیت حداقلی یا حداکثری وجود ندارد. به عنوان مثال، در معاملات آتی شاخص S&P، اگر ارزش قرارداد نسبت به نقطه بسته شدن روز قبل به میزان بیش از 5% کاهش یابد، قوانین حد پایین اعمال می‌شود، که به موجب آن، با یک تغییر 5 درصدی، شاخص در 10 دقیقه بعدی فقط مجاز به معامله در بالای این سطح است. با کاهش 20 درصدی، معامله به طور کامل متوقف می‌شود. با توجه به ماهیت غیرمتمرکز بازار فارکس، هیچ محدودیت معاملاتی در فعالیت‌های روزانه وجود ندارد، که این امر می‌تواند فرصت‌های از دست رفته ناشی از مقررات معاملاتی سنتی را به حداقل برساند.

کیفیت و سرعت اجرا/ احتمال خطای کم

بازار معاملات آتی همچنین به اجرای ناسازگار و نامنسجم، هم از لحاظ قیمت‌گذاری و هم از لحاظ زمان اجرا معروف است. برای هر معامله‌گر معاملات آتی پیش آمده است که گاهی اوقات حدود نیم ساعت یا بیشتر منتظر پر شدن سفارش بازار باشد، و متوجه شده است که سفارش با قیمتی بسیار متفاوت از چیزی که بازار در هنگام قرار دادن سفارش اولیه معامله می‌کرد، اجرا شده است. حتی با وجود تجارت الکترونیکی و ضمانت‌های محدود در سرعت اجرا، قیمت‌های پر کردن سفارشات بازار قطعی نیستند. دلیل این ناکارآمدی، تعداد مراحل انجام معاملات آتی است. انجام معاملات آتی معمولاً یک فرآیند هفت مرحله‌ای است:

مشتری با کارگزار خود تماس می‌گیرد و معامله خود را انجام می‌دهد (یا به صورت آنلاین انجام می‌دهد).
میز معاملاتی سفارش را دریافت می‌کند، آن را پردازش می‌کند و آن را به سمت میز سفارش FCM در تالار بورس هدایت می‌کند.
میز سفارش FCM، سفارش را به متصدی سفارش منتقل می‌کند.
متصدی سفارش، سفارش را به یک پادو^[10] تحویل می‌دهد یا آن را به صورت سیگنال به معامله‌گر پیت می‌دهد.
متصدی معامله برای انجام معامله به بخش معاملات پیت می‌رود.
تأییدیه معامله به پادو یا متصدی سفارش می‌رسد، سیگنال می‌شود و توسط میز سفارش FCM پردازش می‌گردد.
کارگزار تأییدیه معامله را دریافت می‌کند و آن را به مشتری منتقل می‌کند.

در عوض، یک معامله فارکس معمولاً فقط یک فرآیند سه مرحله‌ای است. یک معامله‌گر سفارش خود را بر روی پلتفرم معاملاتی خود قرار می‌دهد، میز معاملات فارکس به طور خودکار آن را به صورت الکترونیکی اجرا می‌کند و سپس تأییدیه سفارش در تریدینگ پست معامله‌گر ثبت می‌شود. حذف این بخش‌های اضافی، سرعت اجرای معامله را افزایش داده و احتمال خطا را کاهش می‌دهد.

علاوه بر این، بازار معاملات آتی معمولاً بر مبنای سیستم «بهترین سفارش بعدی» عمل می‌کند، که بر اساس آن، معاملات شما اغلب با قیمت اولیه سفارش انجام نمی‌شوند، بلکه با بهترین قیمت بعدی موجود انجام می‌شوند. به عنوان مثال، فرض کنید که یک مشتری در پوزیشن خرید قراردادهای آتی داو جونز در 8800 است. اگر مشتری سفارش استاپ خود را در 8700 قرار دهد، با رسیدن نرخ به این سطح، مشتری به احتمال زیاد باید معامله را با 8690 انجام دهد. این اختلاف 10 پوینتی را می‌توان به لغزش نسبت داد که در بازار معاملات آتی بسیار رایج است.

در بیشتر ایستگاه‌های معاملاتی فارکس، معامله‌گران مستقیماً قیمت‌های زمان واقعی را اجرا می‌کنند. بجز موقعیت‌های پیش‌بینی نشده، به طور کلی هیچ تفاوتی بین قیمت ارائه شده و قیمت اجرا وجود ندارد. این موضوع حتی در مورد زمان‌های نوسان و بازارهای پرتحرک نیز صادق است. در بازار معاملات آتی، اجرا قطعی نیست زیرا همه سفارشات باید در بورس انجام شوند. این امر باعث می‌شود که نقدینگی توسط تعداد خاصی از بازاریان محدود شود، که این امر به نوبه خود، مقادیر قابل معامله با یک قیمت مشخص را محدود می‌کند. قیمت‌های زمان واقعی تضمین می‌کنند که سفارشات، استاپ‌ها^[11] و محدودیت‌های بازار با حداقل لغزش و بدون پر شدن جزئی انجام می‌شوند.

پاورقی

[1] Bank of International Settlements

[2] Hedging

[3] slippage

[4] Tick data یا داده‌های حرکتی قیمت

[5] Nonfarm payrolls

[6] بلیط یا ticket در اینجا منظور شناسه یکتای قرارداد انجام معامله در سطح جهانی فارکس هست. این هزینه توسط بروکر از معامله‌گر دریافت می‌گردد که بروکر نیز این هزینه را باید برای اتصال به سیستم معاملات جهانی پرداخت نماید.

[7] Leverage

[8] dealers

[9] Trade balance

[10] runner

[11] Stops یا نقطه توقف معاملات و خروج از معامله